احرگ ابروحی اشما ردت روحی اکبرت عالحرگه؛
بــــــس لا تچوییـــنی ابـجفه ماطیــــــق نار الفرگه؛
الــــروح جارحها الوکت بس مرهمک داواهــــــا؛
لو حمّلت عنها ورحت مثلــــــک بعد ویـــــن الگه؛
مثلک یناغینی ابعشگ ماشـــــــوف بوجوه السلف؛
واللی اجـــــه ابعثگه الی مــــــا گرّبت من عثـــگه؛
لن بیک احس معنی الوفه والشوگ بعیونک مطر؛
الهاذ الســــبب گلبی الک للیوم ظل ابعشـــــــــــگه
مشـــــــتاگ کتلک من امـــس والیوم اگلک یاولف؛
من کثر ما بیـّه عشــــــگ صار النفس بس شهگه؛
الناس معذوره لون بالزاد تشــــــــــــرگ من تحن؛
آنه اشـــــــــکثر ماحـن الک بلمای صارت شـرگه؛
ومعذور قیس اشماکتب من وصّف آهــات الــهوی
آه العشـــــــگ ما تنحمل بـــــس تنتـــــهی بالـملگه؛
وملگاک یا وجه البدر صایر شــــحیح اعله المحب؛
وآنه ابطرگ خلـگ الصبر مجبور اداری ابخلگه؛
فاتح الک باب الگلب فوت ابجــساره ولا تــــــدگ؛
ومن تگعد ابوسط الگلب ارجوک بــــــابه اتغلگه؛
سید حسن الشریفی
رد مع اقتباس
المشاركة الأصلية كتبت بواسطة براءة العشق
