گلبک نگل روحه بدرب ما ضایگ بضلعه مشي
و شما نثر چفک علی اخدود السمه
ما خضرت بیها شمس
وتغربت من الالک و المو الک
و الوحدک بنظاره جایسها الدمع تلضم ابرتک بخیط الامل
بعیونک یفیض النهر
و تگوم قیثارة صحو، تنزل علی چفوفک عطش،
تشرب اصابیعک عزف
و چن غاد من حضن النخل توگف گصایب من ذهب
تمطر مقامات العرس
و الدف یگوم من الشلب
و الگاع شفتها النهر
یسبح بضحکتها الرمل
و چن غربتک طگها وطن
و تخضر اعیونک اهل و احبیبه واگویعه و فرح
و المو الک یصبح الک
و الدیره تتبلل غنه
و افیش بالشفه یمر بعد التعب
م
رد مع اقتباس
