ﻳﺎﻣﻄﻠﻊ ﻗﺼﻴﺪﺓ ﺷﻮﻙ ﻳﺎﺩﻳﻮﺍﻥ ...
ﻳﺎﺭﻭﺡ ﺍﻟﻴﺤﺒﻚ ﻳﺎﺑﻌﺪ ﻋﻤﺮﻩ ...
ﻳﺎﺧﺬﻧﻲ ﺍﻟﻔﻜﺮ ﺟﻦ ﺧﺸﺒﻪ ﻭﺳﻂ ﺍﻟﻤﺎﻱ ...
ﻳﺪﻭﻟﺒﻬﺎ ﺑﻬﻮﺍﻙ ﺑﻤﺪﻩ ﻭﺑﺠﺰﺭﻩ ...
ﻳﺎﺫﻳﻨﻲ ﺍﻟﻬﻮﻯ ﻣﻦ ﺍﺗﻨﻔﺲ ﺑﻔﺮﻛﺎﻙ ...
ﻭﺍﻧﻲ ﺑﻜﻞ ﻧﻔﺲ ﻭﻳﺎﻙ ﺍﻟﻲ ﺫﻛﺮﻯ ...
ﻛﺘﺒﺖ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﻴﻚ ﺍﻧﺜﺮﻫﺎ ﻭﻱ ﺍﻟﺮﻳﺢ ...
ﺑﻠﺠﻦ ﻳﻮﺻﻠﻚ ﻫﺬﺍ ﺍﻟﺸﻌﺮ ﻣﺮﻩ ...
ﻣﻦ ﻛﺪ ﻣﺎ ﻋﺸﻜﺖ ﺍﺳﻤﻚ ﺻﺮﺕ ﻣﺠﻨﻮﻥ ...
ﺣﺘﻰ ﺍﺳﻤﻲ ﻧﺴﻴﺘﻪ ﻭﺻﺮﺕ ﻣﺎ ﺫﻛﺮﻩ ...
ﻋﻴﻮﻧﻲ ﺗﻌﻮﺩﺕ ﺑﺲ ﻃﻴﻔﻚ ﺍﻟﻠﻲ ﺗﺸﻮﻑ ...
ﻭﺭﻭﺣﻲ ﺗﻌﻮﺩﺕ ﺑﺲ ﺗﺠﺬﺏ ﺍﻟﺤﺴﺮﻩ ...
ﻃﺐ ﺑﺮﺍﺳﻲ ﺗﻠﻜﻪ ﺍﻃﻴﺎﻓﻲ ﻛﻠﻬﺎ ﺍﻭﻳﺎﻙ ...
ﻭﺍﻧﺘﻪ ﺑﺮﺍﺣﺘﻚ ﻳﺎﻃﻴﻒ ﺍﻟﺬﻱ ﺗﻔﺴﺮﻩ ...
ﺑﻐﻴﺎﺑﻚ ﻣﺤﺒﺴﻲ ﻳﺼﻴﺮﻟﻲ ﺑﺼﺒﻌﻴﻦ ...
ﻭﺍﺣﺴﻬﺎ ﺑﺜﻜﻞ ﻫﻤﻲ ﺻﺎﺭﺕ ﺍﻟﺸﺬﺭﻩ ...
ﺑﻐﻴﺎﺑﻚ ﺷﺠﺮﻩ ﻣﻴﺘﻪ ﻭﺗﻨﺘﻈﺮ ﻋﺼﻔﻮﺭ ...
ﺣﺘﻰ ﻳﺤﻂ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﺗﺮﺟﻊ ﺍﻣﺨﻀﺮﻩ ...
ﻣﻦ ﻛﺪ ﺍﻟﺒﻮﺍﺟﻲ ﻋﻴﻮﻧﻲ ﺫﺑﺖ ﻟﻮﻥ ...
ﺣﺘﻰ ﺍﻟﺪﻣﻌﻪ ﺻﺎﺭﺕ ﻣﻦ ﺗﻬﻞ ﺣﻤﺮﻩ ...
ﻣﺎ ﺣﺲ ﺑﻲ ﺩﻣﻊ ﻳﻨﺰﻝ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻮﺟﻨﺎﺕ ...
ﺍﺣﺲ ﻛﻞ ﺩﻣﻌﻪ ﺗﻨﺰﻝ ﻋﺎﻟﻮﺟﻦ ﺟﻤﺮﻩ ...
ﻋﺬﺑﻨﻲ ﻏﻴﺎﺑﻚ ﺑﻲ ﺧﺎﻃﺮﻱ ﻣﻜﺴﻮﺭ ...
ﻭﺍﺑﺪ ﻛﺴﺮ ﺍﻟﺨﻮﺍﻃﺮ ﻣﺎ ﻳﺼﺢ ﺟﺒﺮﻩ ...
ﺗﻌﺎﻝ ﻭﺧﻞ ﺭﺑﻴﻌﻚ ﻳﻨﺜﺮ ﺍﻻﺯﻫﺎﺭ ...
ﻭﺧﻠﻴﻨﻲ ﺍﺷﻤﻚ ﻳﺎﻋﻄﺮ ﺯﻫﺮﻩ...
=======================