سلام
در سكوت غربت شبهاى عشق
می نشينم من بر دنياى عشق
می كنم هر لحظه رويت را نگاه
تا كه از خاطر نرى با يك نگاه
خدایا داد از این دل داد از این دل
نگشتم یك زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند
بر آرم من دو صد فریاد از این دل
به والله و به بالله و به تالله
قسم بر آیه‌ى نصر من الله
كه دست از دامنت من بر ندارم
اگر كشته شوم الحكم لله
غم عالم نصیب جان ما بی
بدور ما فراغت كیمیا بی
رسد آخر بدرمان درد هركس
دل ما بی كه دردش بیدوا بی
دو زلفانت گرم تار ربابم
چه میخواهی ازین حال خرابم
ته كه با مو سر یارى ندارى
چرا هر نیمه شو آیی بخواب
دو چشمم درد چشمانت بچیناد
مبو روجی كه چشمم ته مبیناد
شنیدم رفتی و یارى گرفتی
اگر گوشم شنید چشمم مبیناد
عزیزا كاسه ى چشمم سرایت
میان هردو چشمم جاى پایت
از آن ترسم كه غافل پا نهی تو
نشنید خار مژگانم بپایت
زدست دیده و دل هر دو فریاد
كه هر چه دیده بیند دل كند یاد
بسازم خنجرى نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
بیا تا دست ازین عالم بداریم
بیا تا پاى دل از گل برآریم
بیا تا بردبارى پیشه سازیم
بیا تا تخم نیكوئی بكاریم
:
ديروز نبودم ز عدم من به وجود
امروز جدا از توام اي جانِ سرود
تأخير مكن وعده‌ي ديدارِ مرا
فردا همه خاكيم، ملاقات چه سود؟
رد مع اقتباس
شنستفاد منها غير اترجمها يابرنس هع
