بعد مقتل الحسین عندما حرقوا الخیام فرّوا الأطفال و الأرامل الی البر ، و الطغات خلفهم ، یضربونهم بألسیاط و یسحقونهم بل خیول فمات من مات و سحق من سحق و ضاع من ضاع فخاطبتهم مولاتی زینب قائله:
أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا
شفتونه حرم هسّه و صفیتو اسباع
لو عباس حاضر خسف بیکم گاع
اخوی البل حرب ما خلّه صیده اتضیع
اذا یمی ابو فاضل چا طفل ما ضاع
کل ما ابتعد گمت احس ماهو ابعید
ولو گد حسرتی، بل طف صحاری اوساع
جسّم روحه بل طف حتّی من انخاه
عن لا یبطی ذبلی ابکل کتر فزّاع
المافارگنی اگله اعلیش الله اویاک؟
الماشی اویه الضعن لا ما ایرید اوداع
گمر فوگ الرمح ضوّالی درب الگاع
بی غیره الخواته ایشیله غیض ابساع
من نمشی ابنهار الشمس تچوی اجدام
و ما یقبل عضیدی اتزید بینه اوجاع
یدخّن بل سمه و یترس الگاع افیای
یل بفیای غیضه ابرودت النعناع
سکینه ابعطره لو حسیت بی موجود
اشمّه و حتی من ارتاع ما ارتاع
ما فارگنی لحظه و من اطب للبیت
رمشت عین یحظر اول المصراع
ک... الشاعر سعيد الهلالي
عبادان
رد مع اقتباس
